Καλοκαιρινοί έρωτες

  Καλημέρα Αφροδίτη . Ξέρω ότι το πρόβλημα μου είναι πολύ κοινό και συμβαίνει συνεχώς αλλά είμαι κλεισμένη στόν εαυτό μου εδώ και ένα μήνα .Δέν έχω όρεξη για τίποτα .Έτσι πήρα το θάρρος  να σου γράψω . Με λένε Μαίρη είμαι είκοσι χρονών.Τον Ιούλιο που μας πέρασε πήγα διακοπές στην Πάρο .Την πρώτη νυχτερινή έξοδο πήγαμε για κρέπες πρώτα ,γιατί δέν είχαμε φάει τίποτα όλη μέρα . Η φίλη μου με σκουντηξε ξαφνικά και σήκωσα το κεφάλι . Δύο υπέροχα μπλε μάτια με κοίταζαν επίμονα από το διπλανό τραπεζάκι . Πεινάς πολύ ;...μου είπε χαμογελώντας  και ένοιωσα  ένα κόμπο στο λαιμό μου . Ήταν το ωραιότερο αγόρι που είχα δει στη ζωή μου. Χωρίς πολλά πολλά μας πρότεινε να πάμε για ποτάκι μετά. Δέν είχαμε σοβαρό λόγο να αρνηθούμε και έτσι ξεκίνησαν 25 υπέροχες μέρες. Μια βδομάδα εκεί  ήμασταν συνέχεια μαζί .Και εδώ 20 μέρες βλεπόμασταν καθημερινώς....μέχρι πριν μια βδομάδα Μιλήσαμε  στο τηλέφωνο για 3 μέρες όπου μου έλεγε ότι έχει πρόβλημα με τη δουλειά του και από τότε δέν σηκώνει το τηλέφωνο .Είμαι απελπισμένη και πολύ πληγωμένη . Σε παρακαλώ , πες μου τη γνώμη σου ,είμαι πολύ ερωτευμένη και δέν ξέρω τι να κάνω